- narzeczeństwo
- сущ.• обязательство• схватка* * *☼ 1. время от помолвки до свадьбы;2. (zaręczyny) обручение, помолвка ž* * *с1) вре́мя от помо́лвки до сва́дьбы2) (zaręczyny) обруче́ние, помо́лвка ż
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
narzeczeństwo
Смотреть что такое "narzeczeństwo" в других словарях:
narzeczeństwo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos X {{/stl 8}}{{stl 7}} narzeczona i narzeczony; narzeczeni {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}narzeczeństwo II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. narzeczeństwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} okres w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
narzeczeństwo — n III, blm 1. Ms. narzeczeństwowie «okres od zaręczyn do ślubu» 2. Ms. narzeczeństwostwu «zaręczona para, narzeczeni» … Słownik języka polskiego
narzeczony — m odm. jak przym.; lm M. narzeczonyczeni, DB. narzeczonynych 1. «mężczyzna zaręczony, mężczyzna w okresie narzeczeństwa» 2. tylko w lm «narzeczony z narzeczoną; para zaręczona; narzeczeństwo» Narzeczeni składają dokumenty w urzędzie stanu… … Słownik języka polskiego
narzeczeni — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos, blp, odm. jak przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} zaręczona para; narzeczeństwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Narzeczeni dali już na zapowiedzi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
